توی زندگی هــرآدمی،یک نفرهســت که...

هیچوقت

هیچوقت

هیـــچوقــــت

   فراموش نمیـــشه...

یه نفرکه ازهمـــه ی دنــــیابیشتردوسش داری...

یه مخاطب خــــاص که هرچـــقدرهم بزرگ باشی

درمقابل اون خودتوکوچیـــک میدونی...

یکی که بـــودنش جبران همه"نبودنای" دنیاس...

اونیکه فقط یــه لحظه...یــه ثانیه...

یــه نفـــس ازعطرش منوهمـــون دیـــوونه ای میکنه که بودم...

ایـــن پست فقـــط...

به یادهمــــــــون یه نفـــــــر...

چه حس قشنگیه وقتی میشی محرم دل یکی...

یکی که بهش اعتمادداری...

بهت اعتمادداره...

ازدلتنگی هاش برات میگه...

ازدلتنگی هات براش میگی...

آروم میشه...

آروم میشی...

این حس مثه قطره های بارون پاکه...

!

ناامیدشدن بدترین دردروی زمینه

امابدترازاون اینه که دردداشته باشی نتونی به کسی بگی...

اونوقته که کم کم بغضات رسوب میکنه...

بعدخیلی اروم بدون اینکه بفهمی میزنه به قلبت...

اونوقته که دلت ازسنگ میشه...

خوبه دیگه اونجوری دیگه ادم غصه نمیخوره...

این دردنوشته ها

نه دلنشین اندنه زیبا

یک مشت حرف زخم خورده اند

که بغض دارند

بالاخره یک روزبه آرزوی بچگیام میرسم

درصف اول نمازجلوترازپیش نمازمی ایستم

وهمه به من اقتداخواهندکرد...

نمازکه تمام شودهمه به سمت من خواهندامد

چقدعزیزخواهم شد...

بعدازچندقدم که حرکت کنند

کسی فریادمی زند:

بلندبگو

لااله الاالله

خدایـــــــا...

این روزهـاحرف هایم بوی ناشکری میدهنــد...

امـــــاتــــو

به حســاب تنهـــایی ودردی که میدانی بگــذار...

به سلامتیه خـــــــودم...

چراشونپرس...

اشکت درمیاد...

دلم سرعت زیــــــــــادمیخواهد...

صدای موزیک زیـــــــــاد...

دنده1

2...3...4....5

یه ترمــــــــــزشدیـــــد...

صدای آژیـــــــرامبولانــــس...

یه پارچه روصورتم...

و

تمـــــــــــــــوم!

دلـــــــم

پُراز زخم هایی ست

که قراراست وقتی بزرگ شدم

فراموششان کنم...

خدایــاالتماست میکنم...

همه دنیایت ارزانی دیگران...

ولی آنکه دنیای من است...

مال دیگری نباشد...